ارسطو: اخلاق نیکوماخوسی

اخلاق نیکوماخوسی، که احتمالاً از یادداشت‌های سخنرانی‌های ارسطو گرد آمده است، درباره‌ی موضوعات اصلیِ ذیل تنظیم شده است: سعادت (کتاب یک و ده)، فضیلت اخلاقی (کتاب دو تا پنج)، فضایل عقلی (کتاب شش)، لذت (کتاب هفت و ده) و دوستی (کتاب هشت و نه). ارسطو، به‌تبعِ این باور که هدف فرجامینِ ما در زندگی سعادت (ایودایمونیا) است، سعی می‌کند توصیفی عینی از سعادت ارائه ‌دهد ــ به‌سبب اهمیتِ ویژگی‌های خُلقیِ نیک، یا فضایل اخلاقی، در توصیف ارسطو از سعادت، غالباً ادعا می‌شود که او پدر اخلاقِ فضیلت در دوره‌ی مدرن است. ارسطو بر آن است که، به‌منظور روشن‌ساختنِ چیستیِ سعادت، بررسی کارکردِ انسان‌ها ضرورت دارد؛ آنچه انسان‌ها انجام می‌دهند و آن‌ها را از دیگر حیوانات و از گیاهان متمایز می‌سازد به‌کاربردنِ عقل است؛ بنابراین، خوب عمل‌کردن، یا سعادت، به خوب استدلال‌کردن، یعنی استدلال‌کردن مطابقِ فضیلت، منوط است. در عین حال ارسطو بخش غیرعاقل نفس انسانی را نیز نادیده نمی‌گیرد، و این از وجوه افتراق اخلاق او از اخلاق سقراطی (افلاطونی) است.
این کتاب بخشی از مجموعه‌ای‌ با عنوان «متون محوری فلسفه» است که بناست با توضیحاتی کوتاه و روشن، گرچه نه‌ ابتدایی، مهم‌ترین آثار تاریخ فلسفه را به خوانندگان معرفی و آن‌ها را برای مواجهه با خود این متون آماده و ترغیب کند.