- مارتین هایدگر (1889-1976)، یکی از مهم‌ترین فیلسوفان قرن بیستم، تحصیلش را در دانشگاهِ «آلبرت-لودیگِ» فرایبورگ آغاز کرد و بنا داشت کشیشی یَسوعی بشود، اما نهایتاً رشته‌اش را از الهیات به فلسفه و ریاضیات تغییر داد.
- گرچه هایدگر در خانواده‌ای کاتولیک به دنیا آمد، پس از مطالعه‌ی نوشته‌های متفکران پروتستانی مثل مارتین لوتر و جان کالوین، مذهب کاتولیک را کنار گذاشت. او در سال 1917 با «اِلفریده پِتری»ِ لوتری‌مذهب ازدواج کرد.
- اثر سترگ هایدگر، هستی و زمان (1927)، هرچند ناتمام ماند، یکی از مهم‌ترین آثار فلسفی قرن بیستم قلمداد می‌شود. در این کتاب او تلاش می‌کند مفهوم «هستی» را تحلیل کند.
- بعد از آنکه این کتاب منتشر شد و در مجامع فلسفی تحسین منتقدان را برانگیخت، هایدگر ارتقا درجه یافت و به کرسی استادیِ دانشگاه ماربورگ رسید.
- هایدگر از گذران وقت در کلبه‌ی دورافتاده‌اش در «جنگل سیاه» لذت می‌برد؛ برخی از ایده‌های فلسفی وی در آنجا شکل گرفتند.
- از میان کسانی که روی هایدگر تأثیر گذاشتند و در پرورش فلسفی او نقش داشتند، می‌توان به آگوستین قدیس، ارسطو، و استاد پیشین هایدگر در دانشگاه فرایبوگ، ادموند هوسرل، اشاره کرد.
- در دهه‌ی 1930، هایدگر شروع به ثبت اندیشه‌هایش در دفترهایی کرد که خودش آن‌ها را schwarze Hefte، یا «دفترهای سیاه»، می‌نامید. سه دفتر اول در سال 2014 منتشر شدند و به مجادلاتی دامن زدند، چون نشان می‌دادند که هایدگر موضعی همسو با نازی‌ها داشته است.
- بسیاری هایدگر را، علی‌رغم شهرت و اعتبارش به‌عنوان فیلسوف، به‌خاطر حمایتش از آدولف هیتلر پیش، در حین، و پس از جنگ جهانی دوم، به‌شدت مورد انتقاد قرار می‌دادند.
- گرچه او تحت فشار بود، تمایلی نداشت از آموزه‌های نازی‌ها فاصله بگیرد، چندان که در سخنرانی‌ای [در سال 1933] چنین گفت: «پیشوا (Führer) یگانه واقعیت و قانونِ آلمان است».
- در سال 1966، هایدگر مصاحبه‌ای با مجله‌ی آلمانیِ اشپیگل داشت و در آنجا از دیدگاه‌هایش در جانب‌داری از نازی‌ها دفاع کرد. هرچند او شرط کرد که مصاحبه بعد از مرگش چاپ شود؛ این مصاحبه پنج سال بعد از مرگ او در 31 میِ 1976 منتشر شد.
منبع:
http://www.simplycharly.com
